Beide therapieën vinden hun oorsprong in het werk van twee Amerikaanse osteopaten die leefden in de eerste helft van de twintigste eeuw: A.T.Still en William Garner Sutherland. Craniosacraal therapie is dus een onderdeel van de osteopathie, maar wordt ook als therapie op zich uitgevoerd.
Er wordt gebruik gemaakt van een zacht aanhoudend contact dat de diepere lagen van vliezen en het cerebrospinale vloeistof in de hersenen en de wervelkolom beïnvloedt.
Dit wordt uitgevoerd terwijl de patiënt neerligt en volledig aangekleed is. Het wordt meestal ervaren als een zeer diepe ontspanning.
Craniosacraaltherapie wordt vaak gebruikt om een breed scala aan aandoeningen te behandelen, waaronder hoofdpijn, nek- en rugpijn, stress en angst, temporomandibulair gewrichtsaandoening (TMJ) en andere musculoskeletale problemen. Het wordt soms ook gebruikt bij emotionele of psychologische problemen, zoals depressie of trauma.
